لایسنس : استفاده مطبوعاتی
منظور از لایسنس «استفاده مطبوعاتی» این است که از این تصویر نمی‌توان تحت هیچ عنوانی در کاربردهای تجاری یا تبلیغاتی استفاده کرد. این لایسنس تنها برای یک بار استفاده در اختیار مشتری قرار میگیرد و برای موارد دیگر باید لایسنس جدید خریداری شود.
لایسنس : استفاده مطبوعاتی
منظور از لایسنس «استفاده مطبوعاتی» این است که از این تصویر نمی‌توان تحت هیچ عنوانی در کاربردهای تجاری یا تبلیغاتی استفاده کرد. این لایسنس تنها برای یک بار استفاده در اختیار مشتری قرار میگیرد و برای موارد دیگر باید لایسنس جدید خریداری شود.
لایسنس : استفاده مطبوعاتی
منظور از لایسنس «استفاده مطبوعاتی» این است که از این تصویر نمی‌توان تحت هیچ عنوانی در کاربردهای تجاری یا تبلیغاتی استفاده کرد. این لایسنس تنها برای یک بار استفاده در اختیار مشتری قرار میگیرد و برای موارد دیگر باید لایسنس جدید خریداری شود.
لایسنس : استفاده مطبوعاتی
منظور از لایسنس «استفاده مطبوعاتی» این است که از این تصویر نمی‌توان تحت هیچ عنوانی در کاربردهای تجاری یا تبلیغاتی استفاده کرد. این لایسنس تنها برای یک بار استفاده در اختیار مشتری قرار میگیرد و برای موارد دیگر باید لایسنس جدید خریداری شود.
سایز اصلی
نسخه اصلی تصویر
خرابه‌های کاخ تچر تخت جمشید
جمعه 17 مهر 1394 ، ایران ، فارسکاخ تَچَر، کاخ تچرا، تالار آینه یا کاخ اختصاصی داریوش بزرگ به معنای خانه زمستانی از نخستین کاخ‌هایی است که بر روی صفه تخت جمشید کشف گردید. سنگ‌های این کاخ، خاکستری است به طوریکه عکس آدمی در آن می‌افتاده و به همین جهت در این اواخر آن را آینه خانه و یا تالار آینه هم می‌خواندند. بر روی دیواره‌های پلکان این کاخ نقوش گوناگونی دیده می‌شود. از شاهان هخامنشی داریوش اول، خشایارشا و اردشیر سوم کتیبه‌هایی در این کاخ به جای مانده‌است. پس از هخامنشیان و در دودمان‌های بعدی، اشخاصی مثل شاپور دوم، عضدالدوله دیلمی، بهاءالدوله دیلمی، علی آق‌قویونلو و سلطان ابراهیم میرزا تیموری از خود کتیبه‌هایی در این کاخ بر جای گذاشته‌اند. تخت جمشید یا پارسه (یا پرسپولیس، پرسه‌پلیس، هزارستون، صدستون و یا چهل‌منار) نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است. این مکان از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.
عکس: روشن نوروزی / عکس آنلاین
